Bemesting

In mijn enthousiasme waarin ik overal bedden aanleg waar grond is en allerlei groenten opkweek, is het Wii , de boeremeid, die regelmatig ingrijpt en de planten met een dekentje van mest omgeeft. En ook met kunstmest strooit trouwens. Het resultaat is de tuin die vol staat met mooie groenten die we kunnen verkopen. Dit geldt ook voor haar bemoeienis met de watergift , waarover later meer.

Juist die dagelijks grote watergift maakt het zo noodzakelijk om organische stof toe te voegen, want de planten die overleven dankzij het water , die stikken bijna in een grond die helemaal dichtslaat. Die grond is na een tijdje dagelijks gieten licht van kleur en keihard.

Langzaam aan neem ik de gewoontes van Wii over, en gooi mest tussen de opgekomen planten. Soms woel ik de grond erna met de siam, maar dat is vervelend en vermoeiend werk. Het bedekken van het gewas met een laagje mest is zo te zien meestal voldoende en zo gedaan. Mest is makkelijk te krijgen en niet zo duur.

Omdat we veel kortdurende gewassen telen, die iedere keer een laagje overbemesting krijgen, voeg ik geen mest meer toe bij het spitten. Ik denk dat de organische stof in onze grond evengoed toeneemt, ook omdat ik de gewasresten en onkruiden mee onderspit.

De kunstmest is meestal ureum, een stikstof-meststof om het gewas iets sneller klaar te stomen voor de markt. Het gewas wordt hierdoor sneller groot en oogstbaar, terwijl de versheid en knapperigheid dan optimaal is. Er moet dan eerst wel een gezond gewas staan met genoeg organische mest.